Het koppelprivilege is het voordeel dat een gevestigd koppel heeft, wat vooral duidelijk wordt wanneer een nieuwe persoon aan een relatie wordt toegevoegd, of de nieuwe persoon nu met één of met beiden uitgaat. Dit is het duidelijkst wanneer het gevestigde koppel al lang samen is, vooral als ze samenwonen of getrouwd zijn. Er is geen uitweg uit het privilege van een koppel – het is er gewoon en biedt stille voordelen die mensen als normaal beschouwen. Het wordt voornamelijk naar voren gebracht als een probleem met ” unicorn hunters” of degenen die een primaire / secundaire normatieve hiërarchie afdwingen , maar het kan zich voordoen in elk scenario waarin twee mensen aan het daten zijn voordat een andere persoon in beeld komt. Zelfs als je een egalitaire relatie-anarchist bent, kan het koppelprivilege je besluipen als je niet kijkt.
In veel gevallen is de manier waarop het koppelprivilege het meest zichtbaar is wanneer een nieuwe partner een relatie begint met één of beide mensen in een bestaande relatie, en de mensen in de bestaande relatie de nieuwe partner een lijst met regels geven als een ultimatum. Het koppel geeft vaak als reden dat als de derde persoon de regels niet leuk vindt, ze vrij zijn om te vertrekken. Dit is echter slechts één van de meer voor de hand liggende manieren; er zijn veel kleinere manieren die minder voor de hand liggend en soms meer verraderlijk zijn
Dit wil niet zeggen dat het privilege van een koppel per se een slechte zaak is, het is gewoon iets dat er is. Voorrecht hebben maakt je niet een slecht persoon, het is gewoon iets dat gebeurt door de cultuur en invloeden om je heen. Het gaat erom wat je doet met dat voorrecht.
Wat is (en is niet) koppelprivilege?
Er zijn veel definities over wat wel en niet een privilege is, en zelfs of het überhaupt bestaat. Dit is vaak te wijten aan een fundamenteel misverstand over wat privilege betekent. Hier is een eenvoudige uitleg van privilege, van Betty Brown :
Privilege is niet : over jou. Privilege is niet jouw schuld. Privilege is niet iets wat je hebt gedaan, gedacht of gezegd. Het heeft je misschien toegestaan dingen te doen, te denken of te zeggen, maar het zijn die dingen niet, en het is niet vanwege die dingen. Privilege gaat niet over misbruik maken of bedriegen, hoewel privilege dit misschien gemakkelijker maakt. Privilege wordt niet ontkend. Ik kan mijn blanke voorrecht niet in evenwicht brengen met mijn vrouwelijke nadeel en neutraal uitkomen. Priviliege is niet iets waarvan u vrijgesteld kunt worden door een moeilijk leven te hebben gehad. Privilege is niet per definitie slecht. Echt niet.
Privilege is: over hoe de samenleving u accommodeert. Het gaat om voordelen waarvan je denkt dat ze normaal zijn . Het gaat erom dat je normaal bent en dat anderen de afwijking van normaal zijn. Het gaat over de kaart die namens jou vanaf de onderkant van de stapel wordt gedeeld.
Met dat in gedachten kunnen we duidelijker zien wat privilege is. Om nu specifiek uit te leggen wat het koppelprivilege is.
Het koppelprivilege is de cultureel verankerde prioriteit en maatstaf van waarde die door de samenleving aan koppels wordt toegekend, zowel in de publieke perceptie als in de juridische status. Over het algemeen bestaat het koppelprivilege voor elk koppel dat op een mononormatieve manier open is over hun relatie. Dit geldt met name voor gehuwde, verloofde of nestelende partners (partners die samenwonen en middelen delen). Deze relatie is nooit geheim, terwijl hun andere relaties dat soms wel zijn; zelfs als het koppel bijvoorbeeld zich openlijk geout heeft polyamoreus te zijn voor hun vrienden, zijn ze misschien nog steeds niet out voor hun grootouders, maar de grootouders zullen wel weten van het “belangrijkste” koppel. Dit koppel heeft voordelen ten opzichte van andere relaties en zelfs alleenstaande mensen, zowel sociaal als economisch.
Het verschil tussen hiërarchie en koppelprivilege
Hiërarchie is niet inherent aan privilege, het is de prioriteitstelling van de ene relatie boven de andere, zowel op grote als op kleine manieren. Veel koppels gebruiken hun privilege om een normatieve hiërarchie af te dwingen, maar veroorzaken vaak problemen en onbalans in de relaties.
Het koppelprivilege wordt door de samenleving aan jou en je partner toegekend. Het houdt verband met romantische (en veronderstelde seksuele) koppeling, en er worden bepaalde aannames over uw relatie gedaan, in positieve of negatieve zin. Het vereist niet noodzakelijkerwijs een wettelijk huwelijk, maar wordt erdoor vergroot – tegen de tijd dat je getrouwd bent, groeit het koppelprivilege exponentieel, en mensen gaan nog meer aannames doen over je relatie en hoe je met elkaar en met anderen omgaat. Het privilege van een paar kan niet worden “afgemeld” – het is een natuurlijk onderdeel van een zichtbaar koppel, net zoals wit privilege niet kan worden verwijderd.
Hiërarchie daarentegen wordt afgedwongen door degenen aan de top van de hiërarchie, en niet noodzakelijkerwijs de samenleving om hen heen. Degenen die lager in de hiërarchie staan, kunnen ook hun steentje bijdragen om het af te dwingen, in die zin dat ze kunnen aannemen dat degenen die al langer bestaan prioriteit hebben, maar het is vaak meer een effect van bovenaf. Hiërarchie wordt gevormd door zowel bewuste als onbewuste keuzes voor het stellen van prioriteiten. Het is belangrijk om te beseffen dat er ook buiten romantische en seksuele relaties hiërarchie bestaat; Een ouder kan bijvoorbeeld zijn relatie met zijn kind hoger op een hiërarchie plaatsen dan die met een romantische partner. Vriendschappen kunnen ook in een hiërarchie vallen – waarom zou je iemand tenslotte een “beste” vriend noemen?
Heel belangrijk is het verschil tussen beschrijvende en voorschrijvende hiërarchieën . Over het algemeen zijn voorschrijvende hiërarchieën degene die termen als primair en secundair gebruiken om het verschil tussen de relaties duidelijk te markeren. Deze relaties hebben vaak regels over de mate van betrokkenheid van de secundaire relatie, en dat een secundaire relatie niet kan evolueren naar een primaire relatie. De hiërarchie wordt afgedwongen door expliciete en bewuste keuzes, vooral door de primaire partners. Beschrijvende hiërarchieën daarentegen gebruiken meestal niet de primaire / secundaire terminologie en zijn meer gebaseerd op het feit dat relaties van nature verschillende niveaus van nabijheid hebben in verschillende categorieën. Deze categorieën combineren vaak tussen partners; je bent misschien emotioneel dichter bij de ene partner, maar seksueel meer compatibel met de andere, en je hebt kinderen met nog een andere. Beschrijvende hiërarchieën zijn vaak opgebouwd rond verplichtingen, niet rond regels. Ze zijn meer gebaseerd op onbewuste keuzes van wie en wat prioriteiten moeten stellen, op basis van de verschillende aangegane toezeggingen, hoewel er bewuste keuzes worden gemaakt en met wie u tijd of middelen besteedt.
Privilege door nestelen
Het privilege van een koppel is vaak nauw verbonden met het privilege om samen te wonen of te nestelen. Dit is iets waar zelden over wordt gesproken, maar het is buitengewoon belangrijk om op te letten. Een nestelend paar (of triade of meer) heeft een duidelijk voordeel ten opzichte van de andere partnerschappen als het gaat om gedeelde tijd, ruimte en middelen. Simpelweg door samen te leven, krijgen ze meer tijd samen, ook al is het geen quality time. Ze slapen meestal ook samen. Ze bundelen vaak middelen, zoals financiën, en splitsen hun taken op om efficiënter te zijn.
Deze privileges zijn geen slechte dingen, en meestal worden ze niet uitgeoefend op een manier die schadelijk is voor een andere partner. Het zijn gewoon voordelen die gepaard gaan met het delen van bronnen. Wanneer deze worden gebruikt om de macht over een andere partner te behouden, neemt het koppelprivilege het over. Het is belangrijk om het koppelprivilege en het privilege door nestelen op deze manier te scheiden, omdat het een herinnering is dat niet alle voordelen slecht zijn, maar dat het belangrijk is hoe we ze gebruiken.
Dat gezegd hebbende, niet alle elementen van het koppelprivilege worden op een negatieve manier gebruikt, en er zijn er enkele die bijna onmogelijk zijn te vermijden, vooral in de huidige koppelgerichte samenleving. We zullen daar straks meer op ingaan.
Voorbeelden van koppelprivilege
Relatieprioriteit
Een veel voorkomende vraag die wordt gesteld is: welke relatie wordt “gered” als er iets misgaat? Bij deze vraag wordt ervan uitgegaan dat er een hoofdrelatie is die je hoe dan ook probeert te behouden, en dat andere relaties “ondergeschikt” zijn aan deze relatie. Dit is een gevaarlijke veronderstelling, die er ook van uitgaat dat eventuele problemen voortkomen uit een nieuwe relatie en niet uit de bestaande. Dit wil niet zeggen dat als een nieuwe relatie verkeerd gaat, je deze niet kunt beëindigen – verre van! Maar wat hier in plaats daarvan gebeurt, is dat als er een probleem is in de oorspronkelijke relatie, sommige mensen het uitmaken met hun andere partners om de oorspronkelijke relatie te ‘redden’ of ’te herstellen’. Dit kan gemakkelijk een jojo-effect hebben op andere relaties met mensen die niet beter weten, omdat ze keer op keer uit elkaar gaan en weer bij elkaar komen als het oorspronkelijke paar onstabiel is. Dit is volkomen oneerlijk tegenover de andere relaties.
Relatie – en individuele – geldigheid
Hieraan gerelateerd is de “echtheid” van de oorspronkelijke relatie, en hoe deze als relatie meer geldig kan aanvoelen. Over het algemeen, aangezien dit het paar is dat openlijk een paar is naar de buitenwereld toe, dat vaak samenwoont en dat profiteert van de veronderstellingen van de samenleving over alles wat voortkomt uit het samenzijn in een paar, kan deze relatie meer ‘echt’ lijken dan de andere. . Dit is iets om op te letten, want zelfs als je deel uitmaakt van het oorspronkelijke paar en dat niet wilt afdwingen, kan de partner in de nieuwere relatie dat nog steeds aannemen, alleen omdat ze nieuwer zijn. Elke relatie is net zo echt en geldig als de volgende, ze bevinden zich gewoon in verschillende stadia met verschillende voordelen.
Deze relatie wordt meestal ook extern gevalideerd. Vaak zal, vooral bij interactie met monogame mensen, alleen de oorspronkelijke relatie als geldig en het erkennen waard worden beschouwd. Zelfs als je uit naar vrienden bent, geven ze je misschien alleen een ‘plus één’ voor een feest of bruiloft, ervan uitgaande dat je een bepaalde partner meeneemt. Hetzelfde geldt voor familie-evenementen – mensen verwachten vaak een bepaalde partner te zien.
Individuele validiteit is ook vaak gekoppeld aan iemands relatiestatus. Hoe vaak heb je iemand medelijden zien hebben omdat ze vrijgezel waren of als minder succesvol werden beschouwd? Zelfs als de persoon volmaakt gelukkig is als vrijgezel, wordt hij vaak op de een of andere manier door anderen neergekeken.
Andere regels en privileges
Een element van het privilege van een paar is het bestaan van regels – een hoofdkoppel of primair koppel is degene die de regels maakt, en secondairen moeten ze volgen. Naast het vetorecht zijn er nog andere voorbeelden van regels die oneerlijk zijn tegenover de andere relaties. Een voorbeeld dat een enorme rode vlag is voor het jagen op unicorns is de regel voor de derde van “Je kunt geen seks hebben met slechts één van ons, maar we kunnen seks hebben zonder jou.” Een ander veel voorkomend voorbeeld is dat het oorspronkelijke koppel onbeschermde seks heeft, maar de regel heeft dat ze condooms of andere barrières moeten gebruiken bij elke andere seksuele partner.
Er is ook de mogelijkheid dat de oorspronkelijke partner tijd en planningsprioriteit krijgt. Hoewel het niet per se een slechte zaak is om kalenders te vergelijken en te kiezen met wie je het eerst tijd doorbrengt, bestaat de mogelijkheid dat dit andere relaties in het stof achterlaat of naar stukjes tijd grijpt. Dit overlapt soms met nestprivilege, maar het moment waarop dit problematisch wordt, is wanneer de oorspronkelijke partner zeggenschap krijgt over het annuleren van tijd met een andere partner om niet-essentiële redenen.
Koppelprivilege en de “relationship escalator”
De “relationship escalator” is de langzame en gestage rit door de opwaartse stadia van een relatie, met als uiteindelijk doel het (meestal monogame) huwelijk en vaak andere elementen, zoals een huis bezitten of samen kinderen krijgen. De “relationship escalator” staat meestal op gespannen voet met het idee om afstand te nemen van het privilege van een koppel , en is in feite een van de grootste voorbeelden hiervan. Meestal kun je de roltrap alleen met één persoon opgaan, terwijl je andere relaties in verschillende fasen achterlaat. Als je in het algemeen niet-escalator relaties hebt, hoef je je daar geen zorgen over te maken, maar als je de escalator enigszins hebt beklommen, moet je daar rekening mee houden.
Het einddoel van de “relationship escalator” – het huwelijk – is de belichaming van het privilege van een koppel. Het is wettelijk niet mogelijk om met meer dan één persoon te trouwen; het is letterlijk een voorrecht dat alleen een koppel kan delen.
Een ander veel voorkomend element van de “relationship escalator” is het idee om kinderen te krijgen. Niet iedereen wil ze, wat een volkomen geldige keuze is, maar voor degenen die wel kinderen willen, komt het privilege van een koppel vaak om de hoek kijken. Het is namelijk over het algemeen het oorspronkelijke / primaire paar dat ervan uitgaat dat ze samen kinderen krijgen, en dat dit geen optie is voor de andere relaties.
Veel van de voorbeelden die ik geef van het koppelprivilege zijn op zichzelf geen slechte dingen. U hoeft bijvoorbeeld niet open te staan voor het idee om kinderen te hebben met al uw partners (of enkele!). Simpelweg omdat dat het minste privilege zou zijn om te doen. Het gaat er eerder om het feit te erkennen dat het koppelprivilege bestaat, en om ruimte te maken voor je andere partners en hun behoeften.
https://www.polyfor.us/couple-privilege/
Geschreven door Jesse Dagger. Met goedkeuring vertaald door Tamara Foubert
